I nie ma w nikim innym zbawienia... »

Polecamy artykuły:

Jaką mocą to czynisz?

Jerzy Ogonowski

A gdy On przyszedł do świątyni, przystąpili do niego, gdy nauczał, arcykapłani i starsi ludu, mówiąc: Jaką mocą to czynisz i kto ci dał tę moc?

A Jezus, odpowiadając, rzekł im: Zapytam i Ja was o jedną rzecz; jeśli mi na nią odpowiecie, i Ja wam powiem, jaką mocą to czynię:
Skąd był chrzest Jana? Z nieba czy z ludzi? A oni rozważali to sami w sobie, mówiąc: Jeśli powiemy, że z nieba, rzeknie nam: Czemu więc nie uwierzyliście mu?

Jeśli zaś powiemy: Z ludzi, boimy się ludu, albowiem wszyscy mają Jana za proroka.I odpowiadając Jezusowi, rzekli: Nie wiemy. Rzekł i On do nich; To i Ja wam nie powiem, jaką mocą to czynię. (Mat. 21:23-27)

Kilkanaście lat temu, w Płocku, w czasie ewangelizacji prowadzonej przez naszych braci z Chrześcijańskiej Społeczności, na salę, w której głoszone było poselstwo ewangelii, wszedł ksiądz.

Ksiądz nie tylko wszedł i słuchał głoszonego tam kazania, ale w pewnym momencie wstał i głośno, publicznie zadał usługującemu tam pastorowi pytanie: "Proszę pana - powiedział - na mocy jakiej sukcesji zwiastuje pan tu dzisiaj ewangelię?" Niczym nie speszony pastor odpowiedział, również publicznie i głośno: "Ewangelię głoszę na mocy tej samej sukcesji, na mocy której święty Paweł został apostołem." Ksiądz zamilkł, pomyślał przez chwilę i wyszedł. Cóż miał odpowiedzieć? Znał Słowo Boże i wiedział skąd apostolstwo Pawła pochodziło...

Zastanówmy się: na co powoływał się nasz brat Paweł, pisząc o źródle swojego powołania i autorytetu?

Czy wspominał coś o swoim szczególnym pochodzeniu, zdolnościach, sukcesji, nałożeniu rąk przez innych apostołów? Czy wskazywał na swoje teologiczne wykształcenie, talent kaznodziejski ? Może podkreślał swój autorytet przez tytuły, stroje czy inne zewnętrzne emblematy, wyróżniające go spośród innych, tych mniej-duchowych?

Ale gdy się upodobało Bogu, który umie sobie obrał, zanim się urodziłem i powołał przez łaskę swoją, Żeby objawić mi Syna swego, abym go zwiastował między poganami, ani przez chwilę nie radziłem się ciała i krwi (list Św.Pawła do Galacjan 1:15-16)

I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze, a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, Aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. (1 list Św.Pawła do Korynktan 2:3-5)

Bo w niczym nie ustępowałem owym arcyapostołom, chociaż jestem niczym. Znamiona potwierdzające godność apostoła wystąpiły wśród was we wszelakiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy. (2 list Św.Pawła do Koryntian. 12:10-12)

Paweł nigdy nie powoływał się na sukcesję apostolską. W rzeczy samej nie był niczyim sukcesorem. Nigdy też nie powoływał się na jakiekolwiek ludzkie względy stanowiące o Jego apostolstwie. Wprost przeciwnie: zawsze konsekwentnie podkreślał, że jego charyzmat nie pochodzi od ludzi : Paweł, apostoł nie od ludzi ani przez człowieka, lecz przez Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który Go wzbudził z martwych (Gal. 1:1) Jedni, patrząc na Jego życie i służbę, uznawali jego autorytet. Inni, szukający innych znamion, negowali jego znaczenie.

Paweł nie był jednym z dwunastu, a jednak połowa ksiąg Nowego Testamentu podpisana jest jego imieniem. Nie był z Jezusem, kiedy Pan wybierał spośród wielu uczniów tych, których nazwał apostołami, a jednak właśnie on -jako "apostolos", czyli posłany- jak nikt inny rozkrzewił ewangelię na dużych obszarach ówczesnego świata. Nie chodził z Jezusem, ale objawienia, które otrzymał od Niego osobiście, nadały mu szczególną i uprzywilejowaną rolę wśród wszystkich apostołów, a dla chrześcijan wszystkich wieków stały fundamentem wiary.

Pewnego dnia Jezus Chrystus zadał swoim uczniom pytanie: "Za kogo mnie uważacie?" (Mt.16,15) Uczeń, o imieniu Piotr powiedział: "Ty jesteś Mesjasz , Syn Boga Żywego"; Na to Jezus mu rzekł: "Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie"(Mt.16,17)

Innymi słowy Piotr powiedział: Ty jesteś Pomazańcem Bożym (to dokładnie znaczy słowo "Mesjasz"), ty jesteś wybrany przez Boga i uzdolniony do służby , do wypełnienia Jego woli! Dla innych jesteś Jezusem, jednym z wielu Jezusów z miasteczka Nazaret, synem cieśli, bez sukcesji, bez tytułu , bez ordynacji, bez znaczenia... Ale dla mnie, dla nas, jesteś Chrystusem, Bożym Pomazańcem, Jedynym Bożym Synem, Zbawicielem!

Nasz Pan, Jezus Chrystus, wielokrotnie pytany był o źródło swojego autorytetu: "Jaką mocą to czynisz i kto ci dał tę moc? " Kto dał Ci prawo wypędzić przekupniów z miejsca modlitwy, skąd moc by uzdrawiać chromych i chorych, wypędzać demony, zwiastować bliskie przyjcie Bożego Królestwa...?

Czy Jezus kiedykolwiek starał się swój autorytet udowodnić? Czy szukał racjonalnych argumentów, aby uwierzytelnić źródło swojej mocy? - Czy raczej czekał na tą chwilę, kiedy jego słuchacze otrzymają to jedno, jedyne w swoim rodzaju, szczególne objawienie: "Ty jesteś Chrystus, syn Boga żywego!"

Jerzy Ogonowski

Content Management Powered by CuteNews

Osobiste "Ojcze nasz"

Czy możemy powiedzieć:
Ojcze - Skoro nie jesteśmy na nowo narodzeni przez Jezusa Chrystusa i nie otrzymaliśmy nowego życia?

Czy możemy powiedzieć:
Nasz - Skoro nie przyjmujemy innych do tej społeczności z Bogiem?

Czy możemy powiedzieć:
Jesteś w Niebie...

więcej... »

Polecamy:

Bardziej papiescy niż sam papież

Kazimierz Sosulski

Wielu Polaków uważa Jana Pawła II za najwybitniejszego rodaka tysiąclecia. W październiku uroczyście świętowano dwudziestolecie jego pontyfikatu. Przypomniało mi to pewne ciekawe wydarzenia, które miały miejsce w Krakowie w czasach, gdy służyłem w zielonoświątkowym zborze "Betlejem". W tych latach, gdy polscy chrześcijanie w różny sposób byli ograniczani, przecięły się w pewien niezwykły sposób drogi niektórych katolików i zielonoświątkowców na krakowskim gruncie. Nie są one znane szerszemu ogółowi, ale ze względu na swą wymowę warte zanotowania.

więcej... »

Uzdrowiony

Dariusz Robert Hapoń

Jest rok 1994, maj, miesiąc matur, chociaż dla mnie większym przeżyciem był chrzest w zborze w Terespolu. Dziesięć miesięcy wcześniej przeżyłem nowe narodzenie, zostałem ochrzczony w Duchu Świętym. Był to dla mnie czas niezwykle ekscytujący i wyjątkowy: zostały mi przebaczone grzechy, wzrastałem w Bogu, poznawałem Biblię, w Międzyrzecu Podlaskim powstawał zalążek pod przyszły punkt misyjny i zbór. Zdałem maturę, a ponieważ z różnych przyczyn nie mogłem podjąć dalszej nauki, zacząłem rozglądać się za pracą. Wszystko wydawało się piękne i sielankowe - do momentu, w którym zaczęły się kłopoty ze zdrowiem.

więcej... »

Mój syn zaginął - i co dalej?

Renata Grabowska

Gdy rankiem 29 listopada 1994 roku wyprawiałam do szkoły mojego jedenastoletniego syna Marcina, nawet nie przyszło mi do głowy, że zobaczę go dopiero za 3 miesiące. Gdy tamtego poranka, jak zwykle, w pamiętnej modlitwie wielbiłam Boga i dziękowałam Mu za kolejny darowany mi dzień, nie wiedziałam jeszcze, że dzień ten zapamiętam do końca życia, że od tego dnia zacznie się trzymiesięczny test mający wypróbować moją wiarę. A zaczęło się od tego, że tamtego dnia Marcin nie wrócił ze szkoły do domu.

więcej... »

© 2004 Zbór Kościoła Zielonoświątkowego w Ostrołęce